สรุปการทำงาน 15 ปี ตั้งแต่ปีพ.ศ. 2539-2554
“ละครชุมชน”
ชื่อนี้เป็นโจทย์ใหญ่ที่ตลอดเวลาการทำงานได้แสวงหาความหมายและคุณค่าของคำๆ นี้ จนท้ายสุดความพยายามทั้งหลายก็สามารถสร้างนิยามนี้ได้ ตลอด 10 ปี (2539-2554) ละครชุมชน ได้เริ่มแพร่หลายและยึดพื้นที่สื่อบางส่วนในสังคมไทยโดยเฉพาะในเขตภาคเหนือตอนบน “ละครไม่ใช่เป็นของดารา” แต่ทุกคนหรือกลุ่มคนหรือทุกชนชั้นของสังคมสามารถเป็นเจ้าของหรือสัมผัสมันได้ นี่คือส่วนหนึ่งของผลที่เกิดขึ้นสำหรับ ผู้ที่ได้รับประโยชน์ตั้งแต่บุคคลที่สังคมไม่ให้ความสนใจ ผู้ขาดโอกาส คนในชนบท คนในเมือง ชนชั้นกลาง นักการเมือง และชาวต่างชาติ ได้มีโอกาสสัมผัสหรือชมการแสดงละครเรื่องต่างๆ จำนวนกว่า 20 เรื่อง ของกลุ่ม มีผู้ชม จำนวนถึง 148,000 คน (ไม่รวมที่ออกอากาศสดทางทีวี) ในประเด็นเรื่องราวหลากหลายที่ได้ขยายสู่สังคม เพื่อเขย่าความคิดสร้างความตระหนักรู้และเป็นพื้นที่เรียนรู้ของภาคประชาชน ไม่ว่าจะเป็นเรื่อง เช่น ยาเสพติด , เอดส์ , ความรุนแรงในครอบครัว , มิติหญิงชาย , การย้ายถิ่น , ชาติพันธุ์ , การค้าหญิงและเด็ก และเรื่องราวการ ละเมิดสิทธิมนุษยชนในประเด็นต่างๆ เด็กและเยาวชนที่ได้เข้าร่วมกิจกรรมกับกลุ่ม ได้เกิดการเปลี่ยนแปลงจากผล ของการเข้าร่วมงานกิจกรรมละคร และกิจกรรมทักษะชีวิตหรือกรรมสื่อศิลปะต่างๆ ที่กลุ่มเข้าไปร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ทำให้เกิดการแปรผันชีวิตของเด็กเยาวนบางคน เช่น กล้าที่จะลุกขึ้นมาเป็นผู้นำ กล้าคิด กล้าทำ กล้าที่จะเปลี่ยนแปลง ตนเองและสังคมให้ดีขึ้น ส่วนผู้คนที่เข้าร่วมการอบรมในรูปแบบต่างๆ จำนวนนับ ๑๐๐ ครั้ง มีผู้เข้าร่วมกว่า 12,000 คน ทั้งเด็กและผู้ใหญ่และองค์กรพันธมิตรต่างๆ กั๊บไฟ ได้กลายเป็นเป็นส่วนหนึ่งที่ได้ร่วมสร้างสรรค์งานเพื่อสังคมร่วม กับพวกเขา และได้กระจายแนวคิดไปสู่กลุ่มคนอื่นๆ อีกมากมาย 45 จังหวัดในประเทศไทยที่ทีมงานกั๊บไฟได้เดินทางไป เกิดเครือข่ายละครชุมชนที่เกิดขึ้นมีมากกว่า 10 กลุ่ม กลุ่มศิลปินพื้นบ้านที่ลุกขึ้นมาทำหน้าที่เป็นนัก รณรงค์ในชุมชน ฯลฯ ทั้งหมดทั้งปวงนี้ก็เพื่อร่วมสร้างสรรค์สังคมที่สันติสุขเป็นธรรมร่วมกัน. |